Το εικαστικό σύμπαν του Γιώργου Βακιρτζή – Ένα ταξίδι στον χρόνο

Το ντοκιμαντέρ του Πάνου Θωμαΐδη, με τίτλο «Ένα ποτάμι που λεγόταν Βακιρτζής», αποτελεί μια βαθιά και συγκινητική εξερεύνηση του εικαστικού έργου του Γιώργου Βακιρτζή, ενός καλλιτέχνη που σημάδεψε με την τέχνη του την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Η ταινία δεν είναι απλώς μια βιογραφική αναδρομή, αλλά μια καλλιτεχνική αναζήτηση που επιχειρεί να αναδείξει την ουσία της δημιουργίας του Βακιρτζή, την επίδρασή του στην εποχή του και την διαχρονική αξία των έργων του.

Ο Γιώργος Βακιρτζής υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς κινηματογραφικών αφισών στην Ελλάδα, ιδιαίτερα τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Οι αφίσες του, που διακοσμούσαν τις προσόψεις των κινηματογράφων της Αθήνας, δεν ήταν απλά διαφημιστικά μέσα, αλλά πραγματικά έργα τέχνης. Με το χαρακτηριστικό του στυλ, που συνδύαζε στοιχεία της pop art με την ελληνική λαϊκή τέχνη, ο Βακιρτζής κατάφερε να δημιουργήσει εικόνες που μαγνήτιζαν το βλέμμα και συνέβαλλαν στην δημιουργία μιας ολόκληρης κουλτούρας γύρω από τον κινηματογράφο.

Το ντοκιμαντέρ του Πάνου Θωμαΐδη επιχειρεί να φωτίσει αυτή την πτυχή της δουλειάς του Βακιρτζή, αναδεικνύοντας την καλλιτεχνική του ιδιοφυΐα και την ικανότητά του να μετατρέπει τις κινηματογραφικές ταινίες σε εικαστικά θεάματα. Μέσα από μαρτυρίες ανθρώπων που τον γνώρισαν, κριτικών τέχνης και ανθρώπων του κινηματογράφου, η ταινία σκιαγραφεί το πορτρέτο ενός δημιουργού που έζησε και δημιούργησε σε μια εποχή γεμάτη αντιθέσεις, αλλά και καλλιτεχνική άνθηση.

Η ταινία δεν περιορίζεται στην απλή παρουσίαση των αφισών του Βακιρτζή, αλλά επιχειρεί να αναλύσει το καλλιτεχνικό του όραμα, τις επιρροές του και την τεχνική του. Ο θεατής έχει την ευκαιρία να θαυμάσει τις χαρακτηριστικές γιγαντοαφίσες του, με τα έντονα χρώματα, τις δυναμικές συνθέσεις και την αίσθηση του δράματος που αποπνέουν. Παράλληλα, παρουσιάζονται και οι λιθόγραφες αφίσες του, που διακρίνονται για την λεπτότητα της γραμμής και την ποιητική τους διάθεση.

Μέσα από το ντοκιμαντέρ, γίνεται φανερό ότι ο Βακιρτζής δεν ήταν απλώς ένας τεχνίτης, αλλά ένας καλλιτέχνης με βαθιά γνώση της τέχνης της ζωγραφικής και της ιστορίας του κινηματογράφου. Οι αφίσες του μαρτυρούν την αγάπη του για τον κινηματογράφο, αλλά και την ικανότητά του να δημιουργεί αυτόνομα έργα τέχνης, που ξεπερνούν τα όρια της απλής διαφήμισης.

Το ντοκιμαντέρ του Πάνου Θωμαΐδη αναδεικνύει επίσης την σημασία του έργου του Βακιρτζή για την ιστορία της ελληνικής τέχνης. Οι αφίσες του, που δημιουργήθηκαν σε μια εποχή που η τηλεόραση δεν είχε ακόμη κυριαρχήσει, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση της αισθητικής του κοινού και στην διάδοση της τέχνης του κινηματογράφου. Επιπλέον, αποτελούν σημαντικό τεκμήριο για την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, καθώς αποτυπώνουν τις τάσεις, τα είδη και τους πρωταγωνιστές της κάθε εποχής.

Η ταινία δεν παραλείπει να αναφερθεί και στην προσωπικότητα του Βακιρτζή, έναν άνθρωπο που έζησε με πάθος για την τέχνη του και που αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια τις δυσκολίες της ζωής. Μέσα από τις μαρτυρίες των ανθρώπων που τον γνώρισαν, σκιαγραφείται το πορτρέτο ενός καλλιτέχνη που ήταν ταυτόχρονα ταπεινός και δημιουργικός, αφοσιωμένος στο έργο του και αγαπητός στους συναδέλφους του.

Το ντοκιμαντέρ «Ένα ποτάμι που λεγόταν Βακιρτζής» δεν είναι μόνο μια ταινία για έναν καλλιτέχνη, αλλά και μια ταινία για την τέχνη, τον κινηματογράφο και την Ελλάδα του 20ου αιώνα. Μέσα από την ιστορία του Βακιρτζή, ο θεατής έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει μια ολόκληρη εποχή, με τις χαρές, τις λύπες, τα όνειρα και τις ματαιώσεις της. Η ταινία αποτελεί μια πρόσκληση για να ξαναδούμε τις κινηματογραφικές αφίσες με άλλο μάτι, όχι ως απλά διαφημιστικά μέσα, αλλά ως έργα τέχνης που έχουν τη δική τους ιστορία και την δική τους αξία.

Ο Πάνος Θωμαΐδης, με την σκηνοθετική του μαεστρία, καταφέρνει να δημιουργήσει μια ταινία που είναι ταυτόχρονα ενημερωτική και συγκινητική, αισθητικά άρτια και βαθιά ανθρώπινη. Η ταινία του αποτελεί μια πολύτιμη συμβολή στην κατανόηση του έργου του Γιώργου Βακιρτζή και μια δικαίωση για έναν καλλιτέχνη που αφιέρωσε τη ζωή του στην τέχνη του κινηματογράφου.

Εν κατακλείδι, το ντοκιμαντέρ «Ένα ποτάμι που λεγόταν Βακιρτζής» είναι μια ταινία που αξίζει να δει κανείς, όχι μόνο για να γνωρίσει το έργο ενός σημαντικού καλλιτέχνη, αλλά και για να προβληματιστεί για την σχέση μεταξύ τέχνης και κινηματογράφου, για την αξία της δημιουργίας και για την σημασία της μνήμης.