Κρίση Ταυτότητας
Γνωρίζω το όνομα μου, αλλά αγνοώ ποια είμαι. Απολύτως. Έχω κάνει τα πάντα για να θυμηθώ ή καλύτερα να αισθανθώ ή ακόμα και να καταλάβω ποια, πραγματικά, είμαι.
Οι ειδικοί καταλήγουν πως πάσχω από κρίση ταυτότητας. Ωστόσο, συνήθως, οι άνθρωποι που ασχολούνται μαζί μου το παραβλέπουν και με αντιμετωπίζουν φυσιολογικά. Αλλά εγώ ξέρω ότι κάτι δεν πάει καλά με μένα. Με αναλύουν και με περιγράφουν συχνά και σε όλα αυτά που καταγράφουν, αναγνωρίζω μια έντονη οικειότητα. Προσπαθώ τότε να αφεθώ, νομίζοντας πως θα συμφιλιωθώ ξανά με τον εαυτό μου. Αδύνατον, γιατί στην πράξη υπάρχει πάντα κάτι παράταιρο, κάτι υπερβολικό.
Όταν οι άνθρωποι βάζουν σε εφαρμογή τις καταγραφές τους για μένα, νιώθω ένα ψήγμα υστεροβουλίας εκ μέρους τους. Ίσως μια προσπάθεια εκμετάλλευσης του χαρακτήρα μου προς όφελός τους, γιατί η θεωρία με την εφαρμογή απέχουν έτη φωτός. Λείπει ο αυθορμητισμός, η αυθεντικότητα. Εκεί εντοπίζω το πρόβλημα και όσο κι αν δεν μου αρέσει, οφείλω να παραδεχτώ πως, αυτό που με τρομάζει, είναι μια πραγματικότητα. Είμαι πλαστή ή επίπλαστη.
Κουράστηκα. Αφήνομαι να χαθώ. Κρατάω μόνο το όνομά μου. Με λένε -σίγουρα- Παράδοση.
To όνομα του Κόμη Δράκουλα
Πέθανα πριν πολλά πολλά χρόνια. Μου κάρφωσαν ένα παλούκι στην καρδιά, αφού, πρώτα, με διέσυραν και με χλεύασαν ως τέρας. Ο φόβος τους απέναντί μου πήρε τρομακτικές διαστάσεις και η φαντασία τους με θέλησε να ξεδιψώ με ανθρώπινο αίμα.
Αν ζούσα σήμερα, ίσως να ήμουν πιο ευτυχής. Άκουσα πως στην εποχή αυτή, κάποιοι πίνουν το αίμα του κοσμάκη, αδιάκριτα και απενοχοποιημένα. Αν και οι πολίτες τους εξουσιοδοτούν για να επιληφθούν των προβλημάτων, συχνά αναγκάζονται να τους παρακαλούν για τα πλέον αυτονόητα, ενώ τους στρώνουν χαλιά για να πατήσουν. Λένε, μάλιστα, πως αυτή η κατάσταση είναι (χρόνια τώρα) μια κανονικότητα. Φαίνεται να την έχουν δεχτεί, σαν κάτι το νομοτελειακό.
Θα μου ταίριαζε η εποχή, πράγματι. Κι αν ακόμη η αλλεργία μου στο φως του ήλιου, δεν θα μου επέτρεπε να εκτελώ το καθημερινό καθήκον μου στην πρωινή τηλεοπτική ζώνη, φαντάζομαι πως θα αρκούσε απλά ένα πέρασμα απ’ τις ειδήσεις των 20:00 μ.μ.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Στο παρόν βιβλίο, ο αναγνώστης θα συναντήσει 33 ιστορίες μικρού μήκους.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Αν είστε άτομο που δίνει υπερβολική σημασία στα σοβαρά θέματα, τότε συνιστάται να μην προβείτε στην ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Η παρούσα έκδοση δεν περιέχει ίχνος σοβαροφάνειας και δεν θα διστάσει να αμφισβητήσει τις συμβατικές νόρμες.
Πώς συνδέονται ο Καραγκιόζης με τον Κόμη Δράκουλα, ή ένας συνηθισμένος ψυχολόγος με μια κοινή κότα;
Τι απαιτείται για να θεωρηθεί κάποιος σύγχρονος υπερήρωας;
Υπάρχουν άραγε αόρατα άτομα ανάμεσά μας;
Ιστορίες εμπνευσμένες από την πραγματική ζωή, αλλά διανθισμένες με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού. Παραμορφωμένες και έτοιμες να καταναλωθούν, για να τις απολαύσετε στο έπακρο.
Είναι οι χαρακτήρες πραγματικοί ήρωες σε μια φανταστική καθημερινότητα, ή μήπως φανταστικοί ήρωες σε μια ρεαλιστική καθημερινότητα;
Κινούνται στα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας, αληθινοί και ταυτόχρονα μυθοπλαστικοί σε υπερβολικό βαθμό.
Παρακαλούμε δέστε τις ζώνες σας. Αναμένονται έντονες αναταράξεις. Είτε γελάσουμε, είτε δακρύσουμε, ένα είναι σίγουρο: Θα το ζήσουμε μαζί!
«Οι ιστορίες ξετυλίγονται σαν σύντομες αφηγήσεις, μικρές σε έκταση αλλά πλούσιες σε νόημα. Ένα βιβλίο γεμάτο με διηγήσεις που άλλοτε μας ταξιδεύουν σε κόσμους αυτογνωσίας και ονειροφαντασίας σαν παραμύθια, και άλλοτε μας επαναφέρουν στην σκληρή πραγματικότητα. Με σαρκασμό και σατιρική διάθεση, η συγγραφέας αγγίζει ευαίσθητα θέματα και με την γραφή της καταφέρνει να ευαισθητοποιήσει και να προβληματίσει», Χρήστος Τσαντής, επιμελητής της έκδοσης και υπεύθυνος των Εκδόσεων Ραδάμανθυς.
Λίγα Λόγια από τη Συγγραφέα
Μεγάλωσα στην Κω και οι ρίζες μου φτάνουν στη Νίσυρο και την Κάλυμνο, με ίχνη που χάνονται στα παράλια της Μικράς Ασίας. Σπούδασα Ανακαίνιση και Αποκατάσταση Κτιρίων στο ΑΤΕΙ Πατρών. Σήμερα εργάζομαι ως διαπιστευμένη διαμεσολαβήτρια. Κοιτώντας τον φάρο στο παλιό λιμάνι των Χανίων, ξέρω ότι θέλω να συνεχίσω να ταξιδεύω, να μοιράζομαι τη ζωή μου με τους αγαπημένους μου, να χαϊδεύω την Μυρτώ και την Αύρα, να νιώθω την άμμο στα πόδια μου δίπλα στη θάλασσα τα καλοκαιρινά βράδια, και να γίνω συγγραφέας. Μέχρι τώρα, έχουν ζωντανέψει μερικοί ασβοί και μια μάγισσα. Έχω ακόμα πολλά βιβλία να γράψω.
