Μια μορφή τέχνης που βρισκόταν στη μακρινή περιφέρεια των καλών τεχνών για πολλά χρόνια και περιστασιακά έβρισκε το δρόμο της στη σύγχρονη τέχνη στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, έχει γίνει ένας από τους πιο δημοφιλείς καλλιτεχνικούς κλάδους σήμερα: η Textile Art. Ως αποτέλεσμα, σε αυτό το άρθρο, θα ορίσουμε αυτή τη μορφή τέχνης, θα απαγγείλουμε τους πρωτοπόρους της και θα συζητήσουμε δέκα καλλιτέχνες που ηγούνται αυτής της τάσης στον σημερινό κόσμο της τέχνης.
Η Textile Art είναι ένας καλλιτεχνικός κλάδος στον οποίο χρησιμοποιούνται φυσικές ή συνθετικές ίνες για την κατασκευή σύγχρονων έργων τέχνης, που περιλαμβάνουν γλυπτά , εγκαταστάσεις και αντικείμενα τοίχου που θυμίζουν ζωγραφική , με τη μορφή ταπισερί, υφαντικής, κεντήματος, πλεξίματος και κροσέ. Αυτές οι δημιουργικές δραστηριότητες βρίσκονταν στο βασίλειο των λειτουργικών χειροτεχνιών ή των διακοσμητικών τεχνών και χειροτεχνιών – με εξαίρεση τις ταπετσαρίες, σκεφτείτε τις μεσαιωνικές ταπετσαρίες και τη συνεχιζόμενη κυκλοφορία τους στην αγορά τέχνης.
Πώς λοιπόν αυτές οι χειροτεχνίες βρήκαν το δρόμο τους από το πολύ εξωτερικό της περιφέρειας της καλών τεχνών στο βαθύ κέντρο; Ποιοι καλλιτέχνες πρωτοστάτησαν και διαμόρφωσαν την Textile Art όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, και ποιοι είναι οι κορυφαίοι καλλιτέχνες στον 21ο αιώνα;
Ιστορία: 4 καλλιτέχνες που εξυψώνουν την υφαντουργία ως χειροτεχνία στην υψηλή τέχνη
Τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 και με την άφιξη της μεταμοντέρνας εποχής, η δημιουργική ώθηση για λαϊκή κουλτούρα ή τη λεγόμενη χαμηλή τέχνη με υψηλή τέχνη—σκεφτείτε τους καλλιτέχνες της ποπ να εμπνέονται από διαφημιστικές πινακίδες, την καταναλωτική κουλτούρα και τα δημοφιλή εικονίδια— και υποστηριζόμενοι από τη Φεμινιστική Τέχνη, ανύψωσαν τη γυναικεία τέχνη σε Τέχνη με κεφαλαία γράμματα19 και S9 (An8) (1943–2003), Louise Bourgeois (1911-2010), Judith Scott (1943–2005), μεταξύ άλλων, πρωτοστάτησαν στην κλωστοϋφαντουργία ως κορυφαία μορφή σύγχρονης τέχνης.
1. Anni Albers
Γεννημένη το 1899 στο Βερολίνο, η Anni Albers ξεκίνησε τις σπουδές της στην υφαντική στο Bauhaus το 1922 προτού χρησιμοποιήσει αυτό το υπόβαθρο των τεχνών και της χειροτεχνίας για να ενσωματώσει αβάν-γκαρντ γεωμετρικές αφαιρέσεις με την υφαντική για πρώτη φορά στην ιστορία. Λόγω της βαθιάς και διαισθητικής κατανόησης των υλικών και της διαδικασίας με την εφευρετική και συναρπαστική εξερεύνηση της φόρμας και του χρώματος, η συνεισφορά της στην Τέχνη της Κλωστοϋφαντουργίας, αλλά και στη χαρακτική, έκανε την Albers έναν από τους σημαντικότερους αφηρημένους καλλιτέχνες του προηγούμενου αιώνα. Η Άλμπερς επηρεάστηκε έντονα από τα προκολομβιανά υφάσματα, με αποτέλεσμα τα εικονογραφικά της υφαντά της δεκαετίας του 1950. 1 Μέχρι σήμερα, η ιστορία και η υφαντική της Νότιας Αμερικής θα συνεχίσουν να λειτουργούν ως λίκνο έμπνευσης—με αποτέλεσμα ένας μεγάλος αριθμός Νοτιοαμερικανών καλλιτεχνών να ηγούνται αυτής της τάσης σήμερα, συγχωνεύοντας τις ρίζες και την ιστορία τους με τη σύγχρονη τέχνη.
Το 2017, το Μουσείο Γκούγκενχαϊμ του Μπιλμπάο πραγματοποίησε την «Anni Albers: Touching Vision», μια ολοκληρωμένη έρευνα για το έργο της. Αυτή η έκθεση υπογράμμισε την επιρροή και την καινοτομία της στην υφαντουργία. Το 2018, η δουλειά της παρουσιάστηκε στο Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen στο Ντίσελντορφ, μια έκθεση που αργότερα ταξίδεψε στην Tate Modern του Λονδίνου, ενισχύοντας περαιτέρω τη θέση της στον κόσμο της τέχνης. Την επόμενη χρονιά, το 2019, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο φιλοξένησε την «Paul Klee and Anni Albers», μια έκθεση δύο ατόμων που διερεύνησε την αλληλεπίδραση του έργου της με αυτό του σύγχρονου της, Paul Klee. Η καλλιτεχνική της σχέση με τον σύζυγό της, Josef Albers, ήταν το επίκεντρο του «Anni and Josef Albers: Art and Life», το οποίο παρουσιάστηκε στο Musée d’Art Moderne de Paris το 2021 και μετακόμισε στο IVAM (Instituto Valenciano de Arte Moderno) στη Βαλένθια της Ισπανίας, το 202, χαρίζοντας την προσωπική τους δημιουργική ζωή. αμοιβαίες επιρροές.
2. Fred Sandback
Γεννημένος το 1943 στο Bronxville της Νέας Υόρκης, ο Fred Sandback χρησιμοποίησε ακρυλικό νήμα ή ελαστικά κορδόνια για να επεξεργαστεί τη φαινομενολογική εμπειρία του χώρου και του όγκου. Το Sandback τέντωσε μεμονωμένα νήματα από σημείο σε σημείο για να δημιουργήσει γεωμετρικά σχήματα και σχήματα ως κοντά σε άυλα αντικείμενα. Οι ακριβείς και λεπτές αποχρώσεις των εικονιστικών επιπέδων και των αρχιτεκτονικών όγκων τον έκαναν έναν από τους σημαντικότερους Minimal Artists μαζί με τους Donald Judd, Sol LeWitt, Dan Flavin και Carl Andre. Το έξυπνο, μοναδικό και ελάχιστο επίσημο λεξιλόγιό του επαναπροσδιόρισε τη γλυπτική και εισήγαγε τα υφάσματα ως μέσο για τη δημιουργία εγκατάστασης πλήρους κλίμακας και συγκεκριμένης τοποθεσίας. Μια πρωτοποριακή πράξη που άνοιξε το δρόμο για τους σημαντικούς καλλιτέχνες της κλωστοϋφαντουργίας που εργάζονται σήμερα.
Ο Αμερικανός καλλιτέχνης ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές του σπουδές στη φιλοσοφία και τη γλυπτική στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, αποκτώντας το πτυχίο του το 1966. Συνέχισε την εκπαίδευσή του στο Γέιλ, αποκτώντας MFA στην τέχνη το 1969. Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, έχει πραγματοποιήσει πολυάριθμες ατομικές εκθέσεις που υπογραμμίζουν τη σημαντική συμβολή του στη σύγχρονη τέχνη. Οι εκθέσεις του περιλαμβάνουν μια επίδειξη του 2018 στο Mana Contemporary στο Jersey City, NJ. “Light, Space, Facts: Glenstone” στο Potomac το 2016. «When Attitudes Became Form: Βέρνη 1969/Βενετία 2013» στο Fondazione Prada στο Μιλάνο, Ιταλία το 2013. και μια προηγούμενη έκθεση στην Whitechapel Gallery στο Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο το 2011. Πιο πίσω, η δουλειά του παρουσιάστηκε στο Kunstmuseum Liechtenstein στο Vaduz το 2005. PS1 στη Νέα Υόρκη, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ το 1978. Kunsthalle Bern στην Ελβετία το 1973. και το Μουσείο Haus Lange στο Krefeld της Γερμανίας το 1969. Οι πρώτες του εκθέσεις σε εμπορικές γκαλερί πραγματοποιήθηκαν το 1968 στην Galerie Konrad Fischer στο Ντίσελντορφ και στην Galerie Heiner Friedrich στο Μόναχο. Το έργο του είναι επίσης μέρος της μόνιμης συλλογής στο Dia της Νέας Υόρκης, όπου οι επισκέπτες μπορούν να ασχοληθούν με την καλλιτεχνική του κληρονομιά σε συνεχή βάση.
3. Λουίζ Μπουρζουά
Γεννημένος το 1911 στο Παρίσι, το ύφασμα έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στη ζωή της Louise Bourgeois. Οι γονείς της είχαν ένα εργαστήριο αποκατάστασης ταπετσαρίας και ως παιδί, βοηθούσε σε διάφορες εργασίες, από το ράψιμο μέχρι το στύψιμο του νερού από το ύφασμα όταν το έπλενε. Το έργο της Bourgeois χαρακτηρίζεται από ψυχολογική επισκευή, διαπλοκή προσωπικού τραύματος και εμπειρίες με την πολυεπιστημονική της πρακτική, συμπεριλαμβανομένων έργων τέχνης από ύφασμα με τη μορφή αφηρημένων σχεδίων από ύφασμα, δημιουργώντας περιβάλλοντα γνωστά ως Cells γεμάτα με είδη σπιτιού όπως ρούχα, τραπεζομάντιλα, χαρτοπετσέτες ή κλινοσκεπάσματα, μέχρι γλυπτικές φιγούρες του κεφαλιού της η ερωμένη του πατέρα καθώς έβγαζε νερό από το πλυμένο ύφασμα με μια στροφική κίνηση. Με το Bourgeois, απεικονίστηκε η δύναμη της εγχώριας φύσης του υφάσματος και η σύνδεση του υφάσματος με τις προσωπικές αναμνήσεις, αφήνοντας ένα διαρκές σημάδι και επιρροή στην ανερχόμενη μορφή τέχνης της Textile Art. 4
Οι συνεισφορές του Bourgeois στη σύγχρονη τέχνη αναγνωρίστηκαν ιδιαίτερα στην πρωτοποριακή έκθεση «Eccentric Abstraction», που επιμελήθηκε η Lucy Lippard στη γκαλερί Fischbach της Νέας Υόρκης το 1966. Αυτή η πρώιμη αναγνώριση άνοιξε το δρόμο για σημαντική διεθνή αναγνώριση, συμπεριλαμβανομένης μιας αναδρομικής έκθεσης στο The Museum of Modern Art στο New Yorka19 in82 1992, και ο ρόλος της ως εκπροσώπησης των Ηνωμένων Πολιτειών στην 45η Μπιενάλε της Βενετίας το 1993. Το 2001, η Bourgeois πέτυχε ένα ορόσημο στην καριέρα της, καθώς έγινε η πρώτη καλλιτέχνις που της ανατέθηκε να γεμίσει την εκτεταμένη Αίθουσα Turbine της Tate Modern. Αυτή η εγκατάσταση ήταν μέρος της αυξανόμενης διεθνούς προβολής της και ακολουθήθηκε από μια μεγάλη αναδρομική έκθεση το 2007 στην Tate Modern. Αυτή η αναδρομική έκθεση όχι μόνο γιόρτασε το εκτενές της έργο, αλλά ταξίδεψε και διεθνώς, επισκεπτόμενος το Centre Pompidou στο Παρίσι, το Μουσείο Guggenheim στη Νέα Υόρκη, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Λος Άντζελες και το Μουσείο Hirshhorn & Sculpture Garden στην Ουάσιγκτον DC
4. Τζούντιθ Σκοτ
Εν κατακλείδι, πρέπει να αναφερθεί και το έργο της Judith Scott, που γεννήθηκε με σύνδρομο Down το 1942 στο Columbus του Οχάιο. Επαναπροσδιόρισε τη χρήση νήματος και υφασμάτων σε συνδυασμό με αντικείμενα που βρέθηκαν για να δημιουργήσει ισχυρά γλυπτά, καθώς κάθε αντικείμενο φορτίζεται απτά από μια έντονη και γενεσιουργή πράξη περιτυλίγματος και δέσμευσης του αντικειμένου, απόκρυψής του, αλλά και στερεοποίησης και δέσμευσης του με αδέσμευτο τρόπο. Τα έργα της αντηχούν με ένα ευρύ φάσμα υλικών και πολιτιστικών πρακτικών που περιλαμβάνουν σκόπιμη διαπίστευση με σκοπό τη θεραπεία. Ωστόσο, αν και ο καλλιτέχνης δεν επηρεάζεται άμεσα από καμία πολιτιστική παράδοση, φαίνεται να δείχνει μια εγγενή ανθρώπινη επιθυμία και ανθρωπολογική δομή που ξεκινά αυτόν τον παράξενο παραλληλισμό. Ως αποτέλεσμα, τα έργα της αποπνέουν μια αίσθηση μυστηρίου, σύγχρονης φρεσκάδας και αισθητικής έλξης που απηχεί ξεκάθαρα τα σημερινά υφαντά γλυπτά. 5
Η Judith Scott είχε εκθέσεις για ένα άτομο σε διάσημα ιδρύματα, όπως το American Visionary Art Museum στη Βαλτιμόρη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Μουσείο του Μπρούκλιν, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής· Collège des Bernardins στο Παρίσι, Γαλλία. White Columns στη Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Μουσείο Gugging, Αυστρία; Musée de l’Art Brut στη Λωζάνη, Ελβετία. Ως αποτέλεσμα, το έργο του Scott εμφανίζεται σε διάσημες δημόσιες συλλογές, που περιλαμβάνουν το Αμερικανικό Μουσείο Λαϊκής Τέχνης, το Αμερικανικό Μουσείο Οραματισμού Τέχνης της Νέας Υόρκης, τη Βαλτιμόρη, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού, Παρίσι, Γαλλία. Συλλογή ABCD, Παρίσι, Γαλλία και Πράγα, Δημοκρατία της Τσεχίας.
