Η δεύτερη θέση του Ισραήλ στην Eurovision 2025 -Η σκιά της σύγκρουσης

Η συμμετοχή του Ισραήλ στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2025 έλαβε χώρα μέσα σε ένα πλαίσιο έντονων γεωπολιτικών εντάσεων, με τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Παλαιστίνη να ρίχνει βαριά τη σκιά του στην εκδήλωση. Η Yuval Raphael, επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει τη χώρα με το τραγούδι “New Day Will Rise”, μια μπαλάντα που φαινομενικά μιλά για ελπίδα και αναγέννηση. Ωστόσο, για πολλούς, οι στίχοι και η μελωδία ήταν αδύνατο να αποσυνδεθούν από την σκληρή πραγματικότητα της σύγκρουσης που μαίνεται στην περιοχή.

Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης (EBU) να επιτρέψει τη συμμετοχή του Ισραήλ προκάλεσε κύμα αντιδράσεων από διάφορες πλευρές. Κινήματα αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη, ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα και πολλοί καλλιτέχνες εξέφρασαν την έντονη αντίθεσή τους, υποστηρίζοντας ότι η συμμετοχή του Ισραήλ στον διαγωνισμό αποτελεί μια μορφή πολιτιστικής νομιμοποίησης των ενεργειών του. Διαδηλώσεις και εκκλήσεις για μποϊκοτάζ του διαγωνισμού έλαβαν χώρα σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, με τους διαδηλωτές να καταγγέλλουν την υποκρισία της EBU και να ζητούν την αποβολή του Ισραήλ.

Μέσα σε αυτό το φορτισμένο κλίμα, η Yuval Raphael έφτασε στη Βασιλεία, γνωρίζοντας ότι η παρουσία της θα ήταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενη. Παρά τις εκκλήσεις για αποχώρηση, η EBU επέμεινε στην απόφασή της, τονίζοντας τον μη πολιτικό χαρακτήρα του διαγωνισμού και την εκπροσώπηση του Ισραήλ από έναν δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα.

Η εμφάνιση της Raphael στον ημιτελικό ήταν μια στιγμή έντονης συναισθηματικής φόρτισης. Η νεαρή τραγουδίστρια, με φωνή που έτρεμε από συγκίνηση, ερμήνευσε το “New Day Will Rise” με αξιοσημείωτη δύναμη και πάθος. Για κάποιους, η ερμηνεία της ήταν μια καλλιτεχνική έκφραση που άξιζε αναγνώριση. Για άλλους, ήταν μια οδυνηρή υπενθύμιση της συνεχιζόμενης σύγκρουσης και της ατιμωρησίας που απολαμβάνει το Ισραήλ στη διεθνή σκηνή.

Η βραδιά του τελικού σημαδεύτηκε από μια παράδοξη ατμόσφαιρα. Η Yuval Raphael, εμφανίστηκε στη σκηνή με μια αξιοπρόσεκτη αίσθηση αυτοπεποίθησης, ερμηνεύοντας το τραγούδι της με φωνητική δεινότητα και σκηνική παρουσία. Το κοινό στην αρένα ξέσπασε σε χειροκροτήματα, επευφημίες και επευφημίες, παραβλέποντας ή αγνοώντας τις κραυγές διαμαρτυρίας που αντηχούσαν στους δρόμους της Βασιλείας.

Η ψηφοφορία ήταν μια διαδικασία γεμάτη ένταση και πολιτική φόρτιση. Οι κριτικές επιτροπές από τις διάφορες χώρες, επηρεασμένες από τις γεωπολιτικές συζητήσεις, έδωσαν στο Ισραήλ σχετικά χαμηλή βαθμολογία. Ωστόσο, η ψηφοφορία του κοινού, φάνηκε να αψηφά την πολιτική ορθότητα. Το κοινό από όλη την Ευρώπη, σε μια κίνηση που προκάλεσε σοκ και απορία, ανέδειξε το Ισραήλ νικητή, εκτοξεύοντας το στη δεύτερη θέση της τελικής κατάταξης.

Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων βύθισε την αρένα σε μια αμήχανη σιγή. Όταν ανακοινώθηκε ότι το Ισραήλ είχε κατακτήσει τη δεύτερη θέση, η Yuval Raphael ξέσπασε σε δάκρυα χαράς και ανακούφισης. Η ισραηλινή αποστολή ξέσπασε σε ξέφρενους πανηγυρισμούς, ενώ πολλοί θεατές στην αρένα συμμετείχαν στην αποθέωση.

Η δεύτερη θέση του Ισραήλ στον διαγωνισμό της Eurovision 2025 προκάλεσε ένα κύμα αντιδράσεων και ερωτημάτων. Πώς ήταν δυνατόν το κοινό να αποθεώσει μια χώρα που κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Μήπως η μουσική και η τέχνη είναι πραγματικά άμοιρες πολιτικής; Ή μήπως η Eurovision, παρά τις διακηρύξεις της, έχει γίνει ένα ακόμη πεδίο γεωπολιτικών συγκρούσεων;

Για πολλούς υποστηρικτές του Ισραήλ, η νίκη της Raphael ήταν μια δικαίωση, μια απόδειξη ότι η χώρα τους δεν είναι μόνη και ότι η φωνή της ακούγεται στην Ευρώπη. Ήταν μια στιγμή εθνικής υπερηφάνειας, μια ανάσα μέσα στην ασφυκτική πραγματικότητα της διεθνούς απομόνωσης και των συνεχιζόμενων απειλών.

Ωστόσο, για τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, η αποθέωση του Ισραήλ ήταν μια βαθιά προσβολή, ένα χαστούκι στην αξιοπρέπεια των θυμάτων της σύγκρουσης. Ήταν μια υπενθύμιση της συνενοχής της Δύσης στην κατοχή και της αδιαφορίας της για τα δεινά του παλαιστινιακού λαού.

Η Eurovision 2025 κατέδειξε με οδυνηρό τρόπο την πολυπλοκότητα της σχέσης μεταξύ τέχνης και πολιτικής. Η μουσική, που υποτίθεται ότι είναι μια παγκόσμια γλώσσα που ενώνει τους ανθρώπους, έγινε εδώ ένα όχημα για την έκφραση αντικρουόμενων αφηγημάτων και την αναπαραγωγή των υφιστάμενων διαιρέσεων.

Η Yuval Raphael, βρέθηκε άθελά της στο επίκεντρο αυτής της δίνης. Η νεαρή τραγουδίστρια, που ξεκίνησε την καριέρα της με όνειρα και φιλοδοξίες, έγινε σύμβολο μιας χώρας που βρίσκεται σε πόλεμο, μια φωνή που αντηχεί πάνω από τα ερείπια και τα δάκρυα.

Η δεύτερη θέση του Ισραήλ στην Eurovision 2025 είναι μια ιστορία που αφήνει πίσω της μια σειρά από ερωτήματα. Πώς μπορεί η Ευρώπη να συμφιλιώσει την αγάπη της για τη μουσική με την αδιαφορία της για τα ανθρώπινα δεινά; Μπορεί η τέχνη να υπάρξει σε ένα κενό πολιτικής; Και ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη σε έναν κόσμο που μαστίζεται από συγκρούσεις και αδικίες;

Αυτά είναι ερωτήματα που δεν έχουν εύκολες απαντήσεις. Αλλά είναι ερωτήματα που πρέπει να τεθούν, αν θέλουμε να κατανοήσουμε την εποχή μας και να αναζητήσουμε μια πιο ανθρώπινη και δίκαιη παγκόσμια τάξη.