Το αριστούργημα «Ενώχ Άρντεν» του Άλφρεντ Λορντ Τέννυσον, ένα μοναδικό μουσικό αναλόγιο, παρουσιάζεται για μία μόνο βραδιά, την προσεχή Τρίτη 1 Απριλίου, στο Αμφιθέατρο του 4ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας, στις 21:00. Αυτή η δημιουργία της αγγλικής λογοτεχνίας αποτελεί μια συγκινητική και ιδιαίτερη ιστορία αγάπης, γραμμένη το 1864 από τον Τέννυσον, έναν από τους σημαντικότερους Άγγλους συγγραφείς. Το 1897, ο Γερμανός συνθέτης Ρίχαρντ Στράους, ενθουσιασμένος από το έργο, εμπνεύστηκε να δημιουργήσει μια ξεχωριστή σύνθεση για αφηγητή και πιάνο.
Στην παράσταση, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης αναλαμβάνει το ρόλο του αφηγητή και ο εξαιρετικός σολίστ Θοδωρής Τζοβανάκης τον συνοδεύει με το πιάνο, παρουσιάζοντας τις περιπέτειες ενός άντρα που υποτάχθηκε στη μοίρα του και θυσιάστηκε για την ευτυχία της γυναίκας που αγάπησε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του. Για αυτή την ιδιαίτερη παράσταση, για το εξαιρετικό κείμενο του Τέννυσον, για τη συνεργασία με τους συντελεστές, αλλά και για τα περιφερειακά θέατρα, συνομιλήσαμε με τον σκηνοθέτη του έργου, Λευτέρη Γιοβανίδη.
Κ. Γιοβανίδη, θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για το έργο και την παράσταση; Tι σας γοήτευσε στο κείμενο;
Έχουμε γυρίσει την Ελλάδα τον τελευταίο καιρό με παραστάσεις και ήρθε η ώρα να έρθουμε και στη Λάρισα. Είναι κάτι που αγαπάμε πολύ γιατί δεν είναι μια συνηθισμένη παράσταση, ουσιαστικά είναι αναλόγιο. Ένα κείμενο που έγραψε ένας σπουδαίος Άγγλος συγγραφέας, ο Άλφρεντ Λορντ Τέννυσον και έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλά μεταγενέστερα κείμενα. Για παράδειγμα ο «Ναυαγός» με τον Τομ Χανκς, είναι μια ταινία που έχει βασιστεί στον Τέννυσον. Σ’ αυτή την παράσταση έχουμε τον αφηγητή που μας λέει μια ιστορία. Να σας πω πως όταν διάβασε αυτό το κείμενο το 1897 ο Ρίχαρντ Στράους, ο Γερμανός συνθέτης, ενθουσιάστηκε τόσο πολύ με όσα του προκάλεσε και έγραψε μουσική ειδικά για έναν αφηγητή και ένα πιάνο. Βλέπω πως όπου πηγαίνουμε ο κόσμος συγκινείται, του αρέσει πολύ, καθώς είναι ένας ξεχωριστός τρόπος να αφηγηθείς μια ιστορία, σαν να γυρίζουμε σε παλαιότερους τρόπους αφήγησης, άλλων εποχών. Το ωραίο επίσης σ’ αυτό το κείμενο είναι ότι έχει μια αλήθεια, μιλάει για την ιστορία ενός ανθρώπου και για τον τρόπο που βιώνει όλα τα θέματά του, από τον έρωτα μέχρι την πίκρα που του έρχεται στη ζωή. Είναι ένας ύμνος στην ανιδιοτελή αγάπη και στη δύναμη της πίστης. Αυτό με γοήτευσε. Πόση δύναμη παίρνει από την πίστη του κάποιος ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στα προβλήματα που έρχονται στη ζωή κι όλα αυτά περιγράφοντας μια ερωτική ιστορία.
O Ενώχ Άρντεν δείχνει αφοσίωση και αληθινή αγάπη στη γυναίκα, αλλά επίσης «παλεύει» για την επιβίωσή του, με πολύ μόχθο. Πόσο επίκαιρο είναι το έργο;
Μια ιστορία ανθρώπινη νομίζω ότι είναι πάντα επίκαιρη. Οι δυσκολίες ή ακόμη και τα θετικά που μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος στη ζωή αποτελούν την καθημερινότητά μας οπότε αυτό αγγίζει πολύ τον κόσμο όταν έρχεται και βλέπει την παράσταση. Όταν ακούς μια ωραία ιστορία και ταυτόχρονα μια καταπληκτική μουσική, «ταξιδεύεις». Σε μια εποχή ειδικά που βομβαρδιζόμαστε από τα social media, δύσκολα μένει κάποια εικόνα. Μετράμε τα δευτερόλεπτα που αφιερώνει κάποιος για να παρακολουθήσει μια ιστορία. Οπότε έχει μεγάλο ενδιαφέρον να καλέσεις τους ανθρώπους στο θέατρο και να τους πεις τώρα θα ακούσετε μια ωραία ιστορία. Γιατί νομίζω ότι έχουν χαθεί πράγματα από τις νεότερες γενιές, όπως είναι και η ανάγνωση ενός βιβλίου.
Αφηγητής είναι ο ηθοποιός, Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης και στο πιάνο ο Θοδωρής Τζοβανάκης. Πως είναι η συνεργασία σας;
Ο Πυγμαλίων είναι ένας εξαιρετικός ηθοποιός, δεν χρειάζονται συστάσεις, όπως πολύ σημαντικός στον τομέα του είναι και ο Θοδωρής, σε ευρωπαϊκό μάλιστα επίπεδο. Τους αρέσει πολύ όλη η παράσταση. Ο Πυγμαλίων παίζει Τετάρτη με Κυριακή σε μια πολύ δύσκολη παράσταση, τη «Φάλαινα» στην Αθήνα. Όταν θα του πω ότι θα ταξιδέψουμε με τον Ενώχ, είναι χαρούμενος και κάθε φορά συγκινείται από αυτή την ιστορία. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Θοδωρή Τζοβανάκη.
Έχετε διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, αλλά και στο ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης. Πως σκιαγραφείτε την κατάσταση στα περιφερειακά θέατρα σήμερα;
Το Θεσσαλικό Θέατρο που έχετε στη Λάρισα έχει μια βαριά ιστορία και τα περιφερειακά θέατρα γενικώς πρέπει το Υπουργείο Πολιτισμού να τα υπολογίζει σοβαρά. Είναι σημαντικός ο ρόλος που παίζει ένα ΔΗΠΕΘΕ σε μια πόλη και έχει ευθύνη και ο εκάστοτε καλλιτεχνικός διευθυντής γιατί πρέπει να δημιουργούνται και νέες γενιές θεατών, με δράσεις, με προγράμματα. Οφείλει ένα ΔΗΠΕΘΕ όχι να τρέχει πίσω από την Αθήνα πάντα, αλλά να καινοτομεί όσο μπορεί με διάφορες δράσεις. Όλα αυτά μπορούν να συμβούν με τη στήριξη του Δήμου που πρέπει να είναι δίπλα στο θέατρο, αλλά όπως είπα και του Υπουργείου Πολιτισμού. Η Λάρισα είναι μια μεγάλη πόλη με αξιόλογους ανθρώπους και ο κόσμος αξίζει να βλέπει καλές παραστάσεις και όμορφα πράγματα. Και απ’ ότι μαθαίνω είναι σε καλό δρόμο.
Η συνέντευξη δόθηκε στην έντυπη LARISSANET
