Η οικονομική δυσπραγία που μαστίζει τη χώρα μας δεν κάνει εξαιρέσεις, και πλήττει αμείλικτα τα παλαιά στηρίγματα της ψευδούς ευημερίας που βιώναμε…
Τα λαμπερά περιοδικά αποτελούν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Με πόση κακεντρέχεια παρακολουθήσαμε τα διαδοχικά λουκέτα, με πόση αδιαφορία ψιθυρίσαμε μπροστά στις μαζικές απολύσεις: «Τα περιοδικά έχουν προκαλέσει τεράστια ζημιά, ήρθε η ώρα να πληρώσουν».
Δίκαιη η κατηγορία, αλλά μήπως και εξίσου άδικη; Τα μέσα ενημέρωσης δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν μηχανισμό αναπαραγωγής του συστήματος που στηρίζαμε επί χρόνια με την ψήφο μας. Αν το σκεφτούμε, το κλείσιμο της Vogue θα πρέπει να συνοδευτεί και από το κλείσιμο των χολιγουντιανών στούντιο, των παρισινών ατελιέ, των εργοστασίων της Porsche. Είμαστε όμως διατεθειμένοι ή έστω και λίγο έτοιμοι για κάτι τέτοιο; Μήπως τα περιοδικά είναι ο εύκολος αποδιοπομπαίος τράγος;
Όπως κάθε χώρος που συνδέεται με τη δημοσιότητα, έτσι και τα περιοδικά φιλοξενούν επιφανειακά άτομα που πιστεύουν ότι ο μικρόκοσμος της μόδας είναι το κέντρο του σύμπαντος, στο διπλανό γραφείο όμως εργάζονται επαγγελματίες που αφουγκράζονται την εποχή τους και προσπαθούν να βρουν λύσεις αντί να δημιουργήσουν νέα προβλήματα.
Ό,τι όμως ισχύει για τον αποστολέα, ισχύει και για τον παραλήπτη. Όπως υπάρχουν αναγνώστες που ενέδωσαν στις επιταγές «πρέπει να το αποκτήσεις» και προσπάθησαν μέσω της κατανάλωσης να αναρριχηθούν κοινωνικά, έτσι υπάρχουν και σκεπτόμενοι αναγνώστες που ξεφύλλισαν τα editorials για να προβλέψουν τις νέες απομιμήσεις της Zara και σταμάτησαν στη συνέντευξη του Γιώργου Λούκου. Εν τέλει, αν είναι κάτι που διακρίνει τον έναν από τον άλλον, αυτό είναι μάλλον η έλλειψη παιδείας, για την οποία η ευθύνη θα πρέπει να αναζητηθεί στο κράτος, στο εκπαιδευτικό σύστημα, στα ίδια μας τα σπίτια. Γιατί πάντα, πάντα έχουμε το δικαίωμα της επιλογής. Ποιος μας στέρησε την ικανότητα; Ναι, φυσικά, τα περιοδικά πρέπει να γίνουν πιο ανθρώπινα, πιο προσγειωμένα, πιο χρήσιμα. Αλλά μέχρι να αποφασίσουμε αν και πώς θέλουμε να αλλάξουμε το παρόν, ας αφήσουμε τα έντυπα, τα οποία ούτως ή άλλως πλήττονται από το Διαδίκτυο, να βρουν τον νέο τους ρόλο. Έτσι κι αλλιώς η αγορά είμαστε εμείς και η δύναμη είναι όπως πάντα στα χέρια μας, έτσι δεν είναι;
Σχετικά με τη Συγγραφέα
Η Ανδριάνα Σακκά γεννήθηκε το 1977 στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου και της Σχολής Μόδας Βελουδάκη. Έχει εργαστεί ως μεταφράστρια πανεπιστημιακών βιβλίων σε εκδοτικούς οίκους και ως συντάκτρια μόδας σε γυναικεία περιοδικά, όπως το Marie Claire και το Madame Figaro. Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο.
